Την περιμέναμε καιρό αυτό την εξόρμηση. Ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Που να φανταστούμε όμως ότι θα είχαμε για πλοηγό τον Αντρέα…
Ο γνήσιος off roader Κλεώπας, έχοντας πάντα μαζί του λίμα και νυχοκόπτη, ήταν έτοιμος να αντιμετωπίσει όλες τις προκλήσεις. Και δεν ήταν λίγες…
Είχε βέβαια και την αμέριστη συμπαράσταση του Αντρέα, ο οποίος με τις μηχανικές του γνώσεις μας έβγαλε ασπροπρόσωπους.
Εδώ ξεματιάζει την τάπα του ψυγείου.
Αυτό βέβαια δεν το περίμενε. Μα τι ημιαξόνια να βάλω;;;
Η Μαρίνα βέβαια, έδειξε την απαιτούμενη κατανόηση…
Άλλωστε, ο Νίκος είχε κάνει την προβλεπόμενη συντήρηση, όπως φαίνεται από την καθαρότητα της βαλβολίνης…
Ευτυχώς που είχαμε τον κύριο Γιασημάκο στην παρέα μας, ο οποίος – με τη σοβαρότητα που τον διακρίνει – υπήρξε υπόδειγμα για όλους μας.
Με την πρώτη δυσκολία, ο Κωστής ήταν ετοιμοπόλεμος.
Λες να βρω;
Ακόμα και όταν τα πράγματα αγρίεψαν…
…είχε την στήριξη του Κλεώπα.
Παιδική χαρά έχουμε γίνει.
Η Τατιάνα με στωικότητα και καρτερικότητα, παρακολουθούσε τα δρώμενα.
Ελληνικό Δημόσιο… Πέντε κοιτάζουν, ένας δουλεύει…
Με την καθαρότητα της καύσης του μουτζούρη, το κέντρο της Αθήνας δεν σου λείπει ποτέ.
Μα τι ελευθερία άρθρωσης είναι αυτή…
Από καθαρή τύχη πέρασε από εδώ ο Αντρέας, σκέφτομαι από μέσα μου.
Ευτυχώς που είχε την Κικίτσα και τον Μπαντούλα να του δίνουν οδηγίες.
Μα να μην μπορούν να ανέβουν πουθενά αυτοί οι νέοι.
Καταφθάνει ο Αντρέας για να προσφέρει τις πολύτιμες υπηρεσίες του.
Και οι παλιοί βέβαια, δεν πάνε πίσω. Δικαιολογίες του τύπου “μου έλειπε ένα ημιαξόνιο” ή “μα οδηγούσε η Ναυσικά”, μόνο ως γελοίες μπορούν να χαρακτηριστούν.
Το αυστηρό βλέμμα του αρχηγού παρακολουθεί.
Του πήρε τις πινακίδες του Κλεώπα κανονικά.
Το Μαριεττάκι μέσα στην ασφάλεια και την αξιοπιστία του wrangler, δεν προβληματίστηκε πουθενά.
Η Οδύσσεια συνεχίζεται. Μα να μην δουλεύουν ούτε τα πιτσιλιστίρια!
Ευτυχώς, αυτό φτιάχτηκε γρήγορα.
Τουλάχιστον είναι καλός στο spotting.
Μα δεν φταίω εγώ για τις ζημιές, μας εξηγεί ο Κλεώπας. Του είχε κάνει service πριν 2 χρόνια περίπου.
Μα να μη μου μοιάσει καθόλου ο μπαμπάς μου.
Ο ιμάντας στο λαιμό θα φορεθεί πολύ φέτος.
Κλασική Ναυσικά.
Έχω βαρεθεί να με τραβάνε αυτό το Σ/Κ…
Μπράβο ρε τρισάθλιε μπεσαλή ομολογώ ότι γέλασα πολύ , πολύ πετυχημένο το φωτορεπορταζ σου αν και όχι και τόσο αντικειμενικό γιατί και το ραγγλερακι είχε τις άτυχες στιγμές του κάτι ανεβάσματα με εργάτη που βέβαια ήταν απόλυτα δικαιολογημένα μια και τα ολοκαίνουργια simex δεν είχαν στρώσει !!!!!!!!!!
Ευτυχώς για τον Νίκο που είχε έναν καταπληκτικό κινέζο εργάτη που κυριολεκτικά τον ξελάσπωσε με το τρίπτυχο
Αξιοπιστία – ταχύτητα – δύναμη
Είναι γεγονός ότι ο εργάτης του Νίκου, όπως και ολόκληρο το αυτοκίνητο δηλαδή, δούλεψε σαν καλοκουρδισμένο ελβετικό ρολόι.
Για τις υπόλοιπες συκοφαντίες που αναφέρεις, δεν μπαίνω καν στη διαδικασία να απαντήσω.
Σούπερ φωτορεπορτάζ – Γιάννη, συγχαρητήρια!!
Ωραίες διαδρομές φαίνεται πως κάνατε – ζήλεψα πολύ για άλλη μία φορά.
Νίκο, φαντάζομαι τον σαρκασμό που θα έπρεπε να υποστείς από τον international expeditioner Πάκη για τις μικροζημιές στο θηρίο.
Καλά ο κινέζικος εργάτης, αλλά τον 14bolt πως τον κατάφερες? Δεν γίνονται αυτά!
(–> Νίκο, όταν μπορείς πάρε στο κινητό να μιλήσουμε για κάτι που σε θέλω)
Υ.Γ.: Αληθεύει ότι ο καλεσμένος που είχατε είναι καταζητούμενος από την Interpol, τη CIA, τη KGB και τις Ιρανικές μυστικές υπηρεσίες και γι’αυτό δεν δημοσιεύτετε φωτό του στο site?
Εξαιρετικό ρεπορτάζ Πακούλη…είσαι καταπληκτικός…
Πάκη το’ χεις αγόρι μου το χρονογράφημα μέσα σου!!!
Εγώ πάντως άλλη πληροφόρηση είχα για την πλοήγηση…
Ο Βαγγέλης δεν ήρθε?
Ξεκινώντας θα ήθελα να ευχαριστήσω όλη την παρέα για τη βοήθεια και την κατανόηση που μου έδωσε και έδειξε όλο αυτό το “δύσκολο” για εμάς (Μαρίνα, Νίκος, CJ) ΣουΚού. Είμαι σίγουρος ότι θα είχαμε κάνει πολύ περισσότερα αν δεν είχα κάνει εκείνη τη χειραψία με το Μητσοτάκη την Παρασκευή το απόγευμα…
Προχωρόντας, θέλω να δώσω αρχικά τα συγχαρητήριά μου στον Πάκη, ο οποίος κάλυψε με υπέρμετρη αντικειμενικότητα την εκδρομή και διέθεσε τον ίδιο χρόνο για το σχολιασμό όλων των παρευρισκομένων και των αυτοκινήτων τους… Κάποιο λάθος πρέπει να έχει γίνει βέβαια στον τίτλο, καθώς ο Πάκης ήταν αυτός που μονοπόλησε την πλοήγηση, με φρικτά αποτελέσματα (κύκλοι, πετρόδρομοι, άσφαλτος, κύκλοι, ψάχνω-δε βρίσκω, άσφαλτος, κύκλοι, και άλλοι κύκλοι, και άλλη άσφαλτος)…
Πραγματικά απολαυστική περιγραφή και φωτογραφίες από αυτές που μου αρέσουν, αυθόρμητες και φυσικές… Αναρωτιέμαι όμως, πως και του ξέφυγε η φάση που με τσίμπησε η μέλισσα… Ούτε φωτογραφία του κεντριού καρφωμένου στο μέτωπό μου, ούτε συνέντευξη από τη μέλισσα… Τίποτα…
Αυτό επίσης που παρατήρησα στον Πάκη, είναι μία νέα διάσταση, άγνωστη σε εμάς τους φίλους του έως τώρα, η οποία ύπουλα και χωρίς ούτε ο ίδιος να το καταλαβαίνει, του φοράει ένα πιστικότατο προσωπείο αυτοσυγκράτησης, ωριμότητας και μετριοπάθειας, το οποίο – όσοι τον γνωρίζουν λίγο παραπάνω το ξέρουν καλά – φυσικά ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα. Ποιός ξέρει, ίσως το πέρασμα των συνόρων με τη μπακατέλα του λειτούργησε ευεργετικά στη διαταραγμένη και ποταπή προσωπικότητά του. Υπάρχει ελπίδα τελικά…
Από την πλευρά μου βρίσκομαι ήδη στη διαδικασία παρεμβάσεων στον τομέα της αξιοπιστίας του οχήματός μου παράλληλα με την εύρεση άξονα από μπετονιέρα (αυτόν με τις διπλές ρόδες, που το καβούκι του διαφορικού έχει μήκος κάνα μέτρο και τα ημιαξόνια είναι καμμιά 20αριά πόντοι το καθένα), ώστε να μην ανησυχώ πια όταν πατάω γκάζι… Πρόβλημα το οποίο ο Πάκης φυσικά δεν έχει, καθώς δεν έχει και γκάζι. Δεν εφαρμόζω δύναμη = Δε σπάω.
Κλείνοντας να πω ότι και η Μαρίνα και εγώ περάσαμε πολύ όμορφα, γιατί η παρέα καθορίζει τη διάθεση και όχι τα όποια προβλήματα.