“Μια εβδομάδα στον κόσμο μας”… μια εβδομάδα μετά

Αντί για άρθρο, απολαύστε μερικές φωτογραφίες του Μουρ, του Αναστάση και του Κωσταντίνου.  Σε μερικές υπάρχει και σχόλιο. Όχι απαραίτητα σε λογική συνέχεια και σειρά.

Μετά από μια εβδομάδα σ’αυτό τον τόπο και μ’ αυτή τη παρέα, ε, θέλεις τον χρόνο σου να να ξαναμπείς σε σειρά 😎

KERKINI NOMADS JANUARY 2015-17-2

Τα οχήματα μας δεν είναι αγωνιστικά. Ούτε είναι toys για κοντινές εκτός δρόμου εκδρομές. Είναι ταξιδιωτικά και οικογενειακά. Αυτή είναι μια επιλογή που συνειδητά έχουμε κάνει.

 

KERKINI NOMADS JANUARY 2015-143

KERKINI NOMADS JANUARY 2015-159 Με αυτά τα ταξιδιωτικά οχήματα λοιπόν, μπήκαμε στην νυκτερινή σε terrain που φάνταζε αδιαπέραστο ακόμα και απο Unimog

 

KERKINI NOMADS JANUARY 2015-148

Είσοδος με το πρώτο σκοτάδι και με θερμοκρασία 2 με 3 βαθμούς πάνω από το μηδέν.

 

KERKINI NOMADS JANUARY 2015-151

“Τα μυστικά του Βάλτου…”

 

 

KERKINI NOMADS JANUARY 2015-156

“Twilight Zone”

 

 

KERKINI NOMADS JANUARY 2015-166

KERKINI NOMADS JANUARY 2015-168

Εννοείται ότι, μαζί μας στη διαδρομή είχαμε και τα κορίτσια της ομάδας αλλά και τα παιδιά μας. “Πιο θράσος πεθαίνεις” 🙂 αλλά έτσι γράφονται οι ιστορίες των νομάδων..

 

KERKINI NOMADS JANUARY 2015-171

…που μας αρέσει να λέμε αργότερα, γύρω από το τζάκι. Προς το παρόν όμως η θερμοκρασία έπεφτε ώρα με την ώρα..

 

KERKINI NOMADS JANUARY 2015-174

 

KERKINI NOMADS JANUARY 2015-183

Η διαδρομή μας φαινόταν ατελείωτη. Όλος μας ο εξοπλισμός, οι κινητήρες, οι εργάτες τα φώτα, ακόμα και οι ασύρματοι δούλευαν επί ώρες στο max

 

KERKINI NOMADS JANUARY 2015-176

KERKINI NOMADS JANUARY 2015-187

 

 

KERKINI NOMADS JANUARY 2015-8

KERKINI NOMADS JANUARY 2015-197 Σε τέτοιες περιστάσεις ο εξοπλισμός από μόνος του δεν έχει καμία αξία.

 

KERKINI NOMADS JANUARY 2015-12

Αυτό που κάνει τη διαφορά είναι οι άνθρωποι, οι ικανότητες τους, και πάνω από όλα το δέσιμο μέσα στην ομάδα.

 

 

KERKINI NOMADS JANUARY 2015-19

Στις μικρές νυκτερινές ώρες πια, πολύ μετά τα μεσάνυχτα, είχαμε φτάσει πολύ κοντά στο τέλος της διάσχισης. Όμως, έπρεπε να αποδεχτούμε το γεγονός ότι για μόλις 100 ακόμα μέτρα…

 

 

KERKINI NOMADS JANUARY 2015-28

ο Βάλτος θα μας επέτρεπε μεν να γυρίσουμε όλοι στο χωριό ασφαλείς, στριμωγμένοι όπως-όπως στο Patrol και στο Jeep, αλλά θα κρατούσε το Mercedes και το FJ Cruiser σαν φόρο διέλευσης. Περισσότερα επ ‘αυτού σε λίγο 😎

 

KERKINI NOMADS JANUARY 2015-62

Παγωμένη λίμνη = άλλη μια ευκαιρία για πάρτυ για τα μικρά της ομάδας

 

KERKINI NOMADS JANUARY 2015-65

Δεν τους φαίνεται, αλλά το έντστικτο της αυτοσυντήρησης δουλεύει μια χαρά. Απλά μερικές φορές η Τάτη καταφέρνει να τρομάξει την Άννα, that’s all.

 

KERKINI NOMADS JANUARY 2015-92

Λοιπόν αυτό το τζάκι δεν μπορώ να το βγάλω από το μυαλό μου! Τι τρελό χουζούρι… και το φλουρί στις 2 Βασιλόπιτες να πέφτει στο κομάτι της ομάδας! Πάλι!!

 

KERKINI NOMADS JANUARY 2015-101

KERKINI NOMADS JANUARY 2015-108

KERKINI NOMADS JANUARY 2015-6-2

Ο αξιότιμος Κος Στοϊλούδης μας συνόδεψε μετά της συζύγου του σε μια υπέροχη διαδρομή στα Κρούσια. Τοπίο Τρανσυλβανίας, νεροφαγώματα (όπου μόνο το Cherokee και το Jimny χρειάστηκαν τη βοήθεια του εργάτη) και πολλά-πολλά χιλιόμετρα.

 

KERKINI NOMADS JANUARY 2015-10

Αγαπημένοι μας Ηλία & Αγγέλα, ένα θερμό καλωσήλθατε στην ομάδα από εμάς! Μένουμε πολύ μακριά, αλλά με λίγη υπομονή θα σας γνωρίσουν και όλα τα μέλη των Nomads που δεν σας έχουν ακόμα γνωρίσει, ο Πάνος, η οικογένεια Πολίτη, ο Ιάκωβος, η Καρολίνα..

 

KERKINI NOMADS JANUARY 2015-14

Ελπίζουμε να σας έχουμε ξανά σύντομα μαζί μας παιδιά!

 

KERKINI NOMADS JANUARY 2015-39

KERKINI NOMADS JANUARY 2015-41

KERKINI NOMADS JANUARY 2015-50

Πότε θα ξαναπάμε?

 

 

KERKINI NOMADS JANUARY 2015-81

Το 3ο Jimny στην ομάδα: Ηλία να ξέρεις ότι με τα Jimny τους, ο Πάνος, η Βίκυ και ο Μπιλ ταξίδεψαν από Τρανσυλβανία μέχρι Καππαδοκία, οπότε μη μασσάς. Μετά βέβαια ο Πάνος το άλλαξε με μεγάλο diesel, αλλά κι’εσείς έχετε όλα τα χρόνια μπροστά σας για πολλές – πολλές αλλαγές!

 

KERKINI NOMADS JANUARY 2015-90

KERKINI NOMADS JANUARY 2015-100

KERKINI NOMADS JANUARY 2015-118

KERKINI NOMADS JANUARY 2015-125

Μονοπάτι στα Κρούσια

 

untitled-3

untitled-4

untitled-6

Ο Βάλτος λοιπόν, είχε κρατήσει ενέχυρο το Mercedes και το Toyota..

 

untitled-10

Επιστροφή στο πεδίο της μάχης νωρίς το πρωί, για να απεγκλωβίσουμε τους δύο πιστούς μας σιδερένιους πολεμιστές.

 

untitled-12

Τα νερά είχαν ελαφρά τραβηχτεί και ένα στρώμα πάγου υπήρχε κάτω από τη λάσπη.

 

untitled-14

untitled-16

untitled-18

Το βουνό σιωπηλό μας παρακολουθεί.

 

untitled-21

Φανταστική φωτογραφία..

 

untitled-25

Μαζί με το Patrol και το Jeep ήρθαν και ενισχύσεις: Ένα 4κίνητο τρακτέρ με μπροστινά λάστιχα 50” και πίσω 90”, τα οποία θα έκαναν ακόμα και τα 44άρια των Rock Bouncers να μοιάζουν με γατάκια 😎

 

untitled-29

Ο Βάλτος όμως περίμενε το θηριώδες τρακτέρ…

untitled-74

Και το κατάπιε με την ίδια ευκολία που είχε καταπιεί το G και το FJ μας!

 

untitled-65

Τότε ήρθε το ιππικό. Το ιππικό έρχεται ΠΑΝΤΑ με Land Rover.

 

untitled-66

Πολλά χέρια πρόθυμα να βοηθήσουν, να πειράξουν, να κάνουν απλά σκανταλιές, πολλά-πολλά μέτρα συρματόσχοινο και dyneema και φρέσκοι εργάτες!

 

untitled-69

untitled-73

Η Βίκυ ατενίζει το θέαμα.

 

 

untitled-77

“Let the work begin!” Αν ειχαμε ένα drone θα ήταν ωραίο να βλέπαμε το recovery plan από πάνω!

 

untitled-85

untitled-87

untitled-89

Τίποτα ωραιότερο από την πρωϊνή γυμναστική, μόνο που στα πρώτα 5′ τα παπούτσια έχουν γεμίσει παγωμένο νερό από πάνω, όπως εξάλλου είχε γίνει και το προηγούμενο βράδυ.

 

untitled-91

untitled-96

Το recovery συνεχιζόταν….

 

untitled-98

untitled-100

Και συνεχιζόταν…..

 

untitled-102

untitled-107

“OMG” αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ τι βλέπαμε 🙂

 

 

 

untitled-113

Τα κορίτσια βέβαια το διασκέδαζαν, ενώ οδήγησαν και λίγο το G όταν πάτησε σε στέρεο έδαφος.

 

untitled-116

Έτσι, μετά από 21 ώρες η νυκτερινή ολοκληρώθηκε χωρίς απώλειες και το τρακτέρ, το G και το FJ απεγκλωβίστηκαν. Κατά τη διάρκεια του πρωϊνού κατέφθασαν και οι αγαπημένοι μας Κωσταντίνος και Εύη. Ο Κος Κωσταντίνος Κούλης έσκασε από τη στεναχώρια του που έχασε το πάρτυ. Είχαμε όμως την ευκαιρία την επομένη..

 

untitled-18-2

untitled-30

..να κάνουμε μια τεράστια περιπλάνηση στην περιοχή που άρεσε σε όλους πολύ. Δεν χορταίνεται τόση ομορφιά, όσες φορές και να ταξιδέψεις εκεί!

 

 

 

KERKINI NOMADS JANUARY 2015-12-2

 

KERKINI NOMADS JANUARY 2015-54

Ζωντανός είναι ο πύθωνας, αν και μας διαβεβαίωσαν ότι είναι εντελώς άκακος.

 

 

 

KERKINI NOMADS JANUARY 2015-98

Το ίδιο διαπίστωσε η Τάτη και για το φιδάκι τον Διαμαντή

 

KERKINI NOMADS JANUARY 2015-118-2

Ένα πραγματικά heavy duty δείπνο αποχαιρετισμού. Δεν έχω καταφέρει να αποκωδικοποιήσω το 2015. Είναι ακόμα νωρίς. Ο κόσμος εδώ στην Ελλάδα είναι σε εκλογική παράνοια, ενώ τα γεγονότα στο Παρίσι μας συγκλόνισαν όλους. Θεωρώ ανεκτίμητο εφόδιο το ότι μπορώ όποτε θέλω να ανατρέξω σε όσα ζήσαμε μαζί αυτή την εβδομάδα. Στις στιγμές μας, τόσο της αδρεναλίνης, όσο (και πολύ περισσότερο) της συντροφιάς. Καλή χρονιά φιλαράκια μου!

 

Mike Miskis


7 Comments to ““Μια εβδομάδα στον κόσμο μας”… μια εβδομάδα μετά”:
  1. Iakovos says:

    Καταπληκτικό…. Ένα πραγματικό Νομαδικό ταξίδι!!!
    Καλή χρονιά σε όλους!

  2. Mike Miskis says:

    Καλη Χρονιά σε όλους Τζέϊκ. Μας λείψατε!

    Ο κύριος όγκος των comments και γενικά των εντυπώσεων έχει πλέον μεταφερθεί στα social media (nobody’s fault 😎 ) αλλά πέραν αυτού, αυτή τη φορά μου έχουν δώσει μεγάλη χαρά τα emails και προσωπικά μηνύματα που μου στέλνουν φίλοι σχετικά με το post του ταξιδιού. Πέραν της αξίας που έχει για ‘μας αυτό που κάνουμε, είναι πολύ ωραίο να βλέπεις και το impact που έχει. Ότι καταφέρνει να περάσει θετική ενέργεια σε ανθρώπους που εκτιμάς. Thanks guys!

  3. Mike Miskis says:

    https://www.facebook.com/groups/32821976384/permalink/10153088398646385/ Το G ελευθερώνεται από την concrete-mud 😎

  4. Dinos says:

    Καλή Χρονιά σε όλους!

    Σαν να μηδενίσαμε το χρόνο και ξανά από την αρχή αφού η κακουχία ρέει στο αίμα μας ανεβάζοντας τα κίτρινα αιμοσφαίρια!

    Καλή συνέχεια φιλαράκια!

  5. Mike Miskis says:

    Καλή χρονιά Ντινάρα!

  6. Q says:

    Το 2015 ξεκίνησε με τον καλύτερο τρόπο για την ομάδα. Μια χορταστική δραστηριότητα από όλες τις απόψεις σε έναν υπέροχο μέρος με φανταστικούς ανθρώπους. Η δραστηριότητα τα είχε ΟΛΑ! Και χουζούρι στο τζάκι, και περιήγηση στα βουνά του νομού Σερρών, και περιπέτεια στις όχθες της λίμνης. Ο Μουρατίδης, σαν πραγματικός οικοδεσπότης μας πήγε σε μέρη απίστευτης ομορφιάς και σε διαδρομές με ποικιλία θεμάτων.
    1η Ιανουαρίου και η ομάδα συναντιέται στον γνωστό πλέον στέκι στην Κερκίνη. Εκεί εγώ γνώρισα για πρώτη φορά τον Ηλία και την Αγγέλα. Χουζούρι δίπλα από το τζάκι και ιστορίες από ταξίδια, αγώνες και δραστηριότητες της ομάδας.
    Η επόμενη ημέρα ήταν αφιερωμένη στο Μπέλες. Εκεί το βουνό μας έκρυψε το μεγαλύτερο μέρος της ομορφιάς του. Οι βοριάδες των προηγούμενων ημερών είχαν ρίξει τόσα δέντρα, που έκαναν όλες τις διαδρομές απροσπέλαστες. Η θέα της λίμνης και το τοπίο μας αποζημίωσαν όμως και με το παραπάνω. Το τέλος της ημέρας μας βρήκε γύρω από το τζάκι.
    Η επόμενη ημέρα ήταν και η μεγαλύτερη από όλες τις απόψεις ημέρα της δραστηριότητας. Ξεκίνησε χαλαρά το πρωί με μία περιήγηση στα Κρούσια, όπου απολαύσαμε τη θέα της λίμνης από τον Νότο αλλά και γεμίσαμε τα αυτοκίνητα με διακοσμητικές αντύγειες από τα άπειρα κλαδιά. Μετά από μία γεμάτη ημέρα περιήγησης διασχίσαμε το ανατολικό ανάχωμα. Η επιστροφή στον ξενώνα ήταν μια αξέχαστη εμπειρία που κράτησε ….περίπου 18 ώρες!!!
    Η διαδρομή φαινόταν ιδιαίτερη. Το φως είχε αρχίσει να πέφτει και το κρύο να έρχεται. Ο Μιχάλης με το Patrol μπροστά μας πήγαινε σε μια απίστευτη διαδρομή. Ο Αναστάσης με το FJ ακολουθούσε, εγώ δεν είχα ιδιαίτερα προβλήματα με το G κυρίως λόγω ύψους και ο Μισκής με το Cherokee για άλλη μία φορά αποδείκνυε ότι πέρα από τον εξοπλισμό, ο οδηγός (τα χέρια που λέμε) είναι εξίσου σημαντικό σε τέτοιες καταστάσεις. Η δυσκολία του τεραίν ανέβαινε, η λάσπη βάθαινε, το σκοτάδι είχε πέσει για τα καλά και το κρύο τσουχτερό.
    Σε μια κατηφορική λακκούβα περνάει το patrol και μένει το Cherokee. Δεύτερη προσπάθεια, τρίτη δεν έχει νόημα. Η κατηφόρα μοιάζει απροσπέλαστη. Δοκιμάζω με το G, περνάω, ξεκολλάω το Patrol που είχε εν τω μεταξύ κολλήσει και όλη η ομάδα δουλεύει για να περάσουν οι επόμενοι. Το Fj περνάει θεαματικά αλλά κολλάει για λίγο και ο Μισκής με άλλο πάτημα πέρασε και το Cherokee. Επιστροφή δεν υπάρχει. Δυσκολευτήκαμε να κατεβούμε το σημείο, ήταν θεωρητικά αδύνατο να το ανεβούμε. Μπροστά μας ήταν βάλτος με καλαμιές και άγνωστο βάθος λάσπης. Τα παπούτσια είχαν γεμίσει λάσπη καθώς όπου και να πάταγες βούλιαζες σχεδόν μέχρι το γόνατο. Αυτό που κυριαρχούσε όμως ήταν η ηρεμία, η ησυχία και η ενέργεια που ξεχείλιζε την ομάδα. Παρά το προχωρημένο της ώρας, και το κρύο τα γυναικόπαιδα συμμετείχαν με τον τρόπο τους. Αποφασίζουμε να δοκιμάσει πρώτος ο Μισκής με το ελαφρύ (2 τόνους) να περάσει την καλαμιά. Μετά από πολλές προσπάθειες το Cherokee καταφέρνει και περνάει!!! Ο Αναστάσης με το εντυπωσιακό FJ δεν τα καταφέρνει και το FJ πληγώνεται. Δοκιμάζω εγώ με το G, περνάω το δύσκολο σημείο αλλά μετά πιστεύοντας ότι η δυσκολία τελείωσε άφησα το γκάζι με αποτέλεσμα το G να κολλήσει 2 μέτρα πριν πατήσει σε πιο στέρεο έδαφος… και να μην μπορεί να ξεκινήσει. Το Fj που ήταν πιο κοντά, ήταν ανήμπορο πλέον να βοηθήσει καθώς δεν έπαιρνε μπρος και το Cherokee ήταν αρκετά μακριά και θα ήταν μεγάλο ρίσκο να επιστρέψει για recovery. Έχοντας πάει 2 μετά τα μεσάνυχτα αποφασίσαμε να ανασυνταχτούμε και να προσπαθήσουμε να επιστρέψουμε στον ξενώνα, με τα εναπομείναντα οχήματα της ομάδας, το Patrol και το Cherokee. Μια κουβέντα ήταν και αυτό, καθώς η ομάδα είχε κοπεί στα δύο. Το Patrol έπρεπε να ανεβεί μια διαδρομή που είχαμε δυσκολευτεί να κατεβούμε και το Cherokee να ακολουθήσει μια άγνωστη διαδρομή με 5 άτομα και 1 παιδί το καθένα!!!! Τελικά το θαύμα έγινε και το Patrol με τέλεια οδήγηση από τον Μουρατίδη ανέβηκε τη μία και το Cherokee μετά από μια περιπλάνηση στα παραλίμνια μονοπάτια βρέθηκε στο χωριό.
    Λίγη χαλάρωση γύρω από το τζάκι και ύπνοι καθώς την άλλη μέρα μας περίμενε το recovery των 2 οχημάτων που αφήσαμε φόρο στην λάσπη της λίμνης.
    Το άλλο πρωί οι εκπλήξεις δεν σταμάτησαν. Το Patrol κόλλησε σε σημείο που το προηγούμενο βράδυ είχαμε περάσει με το Cherokee. Μέσα στο σκοτάδι δεν είχαμε δει την παγίδα που δεν φαινόταν ούτε την ημέρα και από καθαρή τύχη δεν κολλήσαμε. Το τρακτέρ που επιστρατεύτηκε για να μας τραβήξει κόλλησε!!! στο σημείο που είχα κολλήσει με το G επιβεβαιώνοντας το βαθμό δυσκολίας που είχε το συγκεκριμένο πέρασμα. Μέχρι να έρθει δεύτερο τρακτέρ με υδραυλικό εργάτη, 150 μέτρα συρματόσχοινο και πηρούνια, έφτασε ο Ρέκλος με το defender, οπότε ξεκινήσαμε το recoveryμε τον τρόπο που εμείς ξέρουμε. Τελικά μετά από λίγο τράβηγμα το G ξεκόλλησε και με 2 εργάτες ξεκολλήσαμε και το λαβωμένο FJ.
    Όταν τελείωσε το recovery επιβεβαίωσα μερικά πράγματα σχετικά με το off road.
    Ό,τι όχημα και να έχεις, αναρτήσεις εργάτες μπλοκέ κλπ ο ανθρώπινος παράγοντας παραμένει ο πιο σημαντικός. Επίσης το καλύτερο από το χειρότερο χωρίζονται από μια πολύ λεπτή γραμμή. Θα μπορούσε να είχε περάσει το G ή να κολλήσει το Patrol ή το Cherokee. Μετά από τόσο καιρό με τους nomads κάθε φορά συναντάμε και κάτι καινούριο. Είναι και αυτό ένα από τα στοιχεία που κρατάει αυτή την ομάδα ζωντανή όλα αυτά τα χρόνια.
    Το βράδυ, η πεζοπορία στο λιμανάκι, κάτω μόνο από το φως του φεγγαριού (αφού η διακοπή της ΔΕΗ είχε σκοτεινιάσει όλη την περιοχή) με τον κρύο αέρα να χτυπάει το πρόσωπο μου θύμισε πόσο μου έχει λείψει μια χειμερινή διαβίωση. Αλήθεια πότε ήταν η τελευταία αφορά που είχαμε πάει σε διαβίωση?????
    Ηλία και Αγγέλα χάρηκα που σας γνώρισα. Εύχομαι να τα ξαναπούμε σύντομα. Καλώς ήρθατε στην ομάδα. Εύχομαι να πάρετε όλα αυτά που έχει να σας δώσει η ομάδα αλλά και να βάλετε και εσείς την προσωπική σας σφραγίδα!!!

  7. Mike Miskis says:

    Μπράβο ρε Τζώρτζ, φανταστικό το κείμενο σου! Μας ξαναέβαλες στην ατμόσφαιρα του ταξιδιού και όσων ζήσαμε εκεί.

    Πράγματι, το περπάτημα στο λιμάνι τη βραδυά που όλο το χωριό είχε βυθιστεί στο σκοτάδι λόγω της διακοπής ρεύματος ήταν ένα από τα highlights, με το κρύο και την κουβέντα μας όσο περπατούσαμε.

    Επίσης μου “έμεινε” στο μυαλό και η τελευταία μέρα, που εσύ, οι Γιώργος – Αργυρώ και Ηλίας – Αγγέλα είχατε φύγει. Με την επίσκεψη στο οχυρό του Ρούπελ, τη παραποτάμια βόλτα στον Στρυμώνα και την κατάληξη στο στέκι που ανακαλύψαμε στο Δασοχώρι. Θα ήθελα να την επαναλάβουμε κάποια στιγμή όλοι μαζί.

You must be logged in to post a comment.