Φατσούλες .. οverland

Εντάξει, δεν περάσαμε και την Αλμυρή Έρημο του Ιράν, ούτε κάψαμε τους εργάτες μας στη λάσπη των Καρπαθίων 🙂 Κάναμε όμως ένα crossing στη Πίνδο. Ήταν υπέροχα, ήρεμα, θετικά, φυσικά, αστεία, σοβαρά. Ήταν διακοπές.

Οι καλεσμένοι μας, όχι μόνο άψογοι σε όλα τους, αλλά και ενεργοί αυτή τη φορά στο γίγνεσθαι του ταξιδιού. Απλά απολαυστικοί!

Αντί άλλου σχολιασμού στις φωτογραφίες του Μιχάλη, αυτή τη φορά απλά συνεχίζω εκείνο που λέγαμε στον ασύρματο. Έτσι, γιατί ο χρόνος εκεί εξω δεν έφτασε.

Γράφει λοιπόν ο Steinbeck σε κάποιο σημείο, για τους δικούς του νομάδες:

ITA_8765

ITA_8769

ITA_8772

ITA_8775

ITA_8779

ITA_8781

ITA_8788

ITA_8791

ITA_8794

ITA_8957

ITA_8948

ITA_8989

ITA_8991

ITA_8964

.

“Η οικογένεια μαζεύτηκε στο πιο επίσημο μέρος, κοντά στο φορτηγό. Το σπίτι είχε πεθάνει και τα χωράφια είχαν πεθάνει. Μα το φορτηγό τούτο ήταν το ενεργητικό στοιχείο, το αξίωμα της ζωής. Το παμπάλαιο Hudson, με στραβωμένο και γδαρμένο καπό, με σκονισμένους θρόμβους από γράσσο σε κάθε του σύνδεσμο, με τροχούς καλυμένους από λασπωμένη κοκκινόσκονη – αυτό ήταν η καινούργια εστία, το ζωντανό κέντρο της οικογένειας…”

Μερικές σελίδες παρακάτω συνεχίζει:

.

ITA_8996

ITA_9003

ITA_9008

ITA_9009

ITA_8847

ITA_8863

ITA_8865

ITA_8869

ITA_8870

.
“Ο άνθρωπος, αντίθετα με ό,τι άλλο οργανικό η ανόργανο στον κόσμο, αίρεται ψηλότερα από το έργο του, ξεπερνά την κλίμακα των ιδεών του, προβάλλει πάνω από τα επιτεύγματα του. Ενώ οι θεωρίες αλλάζουν και καταρρέουν, ενώ οι φιλοσοφίες, οι σχολές, οι στενοί και σκοτεινοί λαβύρινθοι της σκέψης, εθνικοί, θρησκευτικοί, οικονομικοί, ακμάζουν κι’ έπειτα παρακμάζουν, ο άνθρωπος τραβάει εμπρός, προχωρεί σκοντάφτοντας, με κόπο, κάποιες φορές και λαθεμένα…”

Και πιο κάτω:
.

ITA_8874

ITA_8879

ITA_8882

ITA_8886

ITA_8888

ITA_8890

ITA_8892

ITA_8897

ITA_8900

ITA_8905

ITA_8913

ITA_8914

ITA_8918

ITA_8954

ITA_8957

ITA_8966

ITA_8969

ITA_8973

ITA_8976

ITA_8980

ITA_8987

ITA_9023

.
“Ένας μικρός πολλαπλασιασμός: Δύο άντρες ανακαθισμένοι στο χώμα γύρω από την ίδια φωτιά, το λαρδί που βράζει μέσα στην ίδια χύτρα, σιωπηλές γυναίκες με μεγάλα μάτια πίσω τους, παιδιά που αφουγκράζονται μ’ όλη τους την ψυχή, λόγια που δεν καταλαβαίνει το μυαλό τους. Νυχτώνει. Το μικρό κρύωσε. Να, πάρε αυτή την κουβέρτα. Είναι μάλλινη. Ήτανε της μητέρας μου, πάρτην για το μικρό. Αυτό είναι η αρχή – το πέρασμα από το “εγώ” στο “εμείς”…..”

.

ITA_9026

ITA_9028

ITA_9031

ITA_8801

ITA_8802

ITA_8805

ITA_8806

ITA_8809

ITA_8812

ITA_8813

ITA_8824

‘Ηταν τέλεια.

Φιλαράκια, until next time… 🙂

Mike Miskis

P.S. Κλασικά πια, το έχω βάλει και εδώ .


You must be logged in to post a comment.