Ήταν μεγάλη μου τιμή να βρεθώ στη Βάλια Καλντα ως φιλοξενoύμενη των Νοmads και ακόμα μεγαλύτερη τιμή και χαρά μου η ξαφνική πρόταση για να προετοιμάσω το κείμενο της εκδρομή, για το site τους.
Ιδιαίτερη η δραστηριότητα αυτή της ομάδας, καθώς στο πλήρωμα της, είχε για πρώτη φορά σε όλη την διάρκεια και το νεώτερο μέλος της, την Τάτη, που πραγματικά άφησε τους πάντες άφωνους με το ταμπεραμέντο της, την ηρεμία της και το εξερευνητικό της χαρακτήρα δηλώνοντας πασιφανώς τα Νομαδικά της γονίδια… !!!
Ήταν μια εκδρομή που συνδύασε καταπληκτικές εμπειρίες μαζί με τα καλύτερα στοιχεία που μπορεί να μας προσφέρει η φύση – απόλυτες στιγμές γαληνής μαζί και περιπέτειας.
Η ‘ ζεστή κοιλάδα’ μας χάρισε 3 μέρες μέσα στα χιονιά της, που σε πολλά σημεία έφτασε και πέρασε ακόμα και τα 2 μέτρα. Αυτό ήταν αρκετά προκλητικό – και ιδιαίτερα για τα δυο μικρότερα μέλη της ομάδας- αφου ο Ιάκωβος και ο Γιάννης, αρχίσανε τις τρέλες τους (ε δεν θέλουνε και πολύ..!!!). « Τα ανώριμα να περάσουνε μπροστά παρακαλώ…» τα ακριβή λόγια του Μουρατίδη στο ασύρματο… και το θέαμα του χιόνο-drifting ξεκίνησε!!!
Τα βράδια μας έφερναν πίσω στον ξενώνα μας (ευτυχώς, γιατί κάθε πρωί αναρωτιόμασταν αν θα μας άφηνε η συνεχής χιονόπτωση να ξαναγυρίσουμε), στο ήσυχο και γαλήνιο χωριό του Περιβολιού, Γρεβενών, όπου το αναμμένο τζάκι μας ζέσταινε και μας κράταγε συντροφιά, ενώ οι ιστορίες από τις εμπειρίες της ημέρας αλλά και από παλιά ταξίδια της ομάδας άρχιζαν.
Την Κυριακή καταφέραμε να ταξιδέψουμε περισσότερο φτάνοντας στην γέφυρα της Πορτίτσας δίπλα στο φαράγγι που ήταν γεμάτο μαγεία και γοητεία.
Δεν θα μπορούσα να τελειώσω αυτό το κείμενο χωρίς να αναφέρω κάποια πράγματα για την Ομαδα των Νοmads. Είναι μια εξαιρετική και μοναδική ομάδα, όχι μόνο όσο αφορά το Οff-roading αυτό καθ’ εαυτό, αλλά και στο ότι πράγματι ξέρουνε πως να περάσουνε καλά, στη γενναιοδωρία τους αλλά και στη ζεστασιά που προσφέρουν στους φιλοξενούμενους τους.
Καθ’ όλη την διάρκεια του ταξιδιού η ομάδα συχνά προσέφερε απλόχερα την βοήθειά της σε πολλούς αγνώστους που είχαν προβλήματα με το χιόνι και τα φυσικά φαινόμενα.
Δεν είναι φυσική οικογένεια, αλλά πραγματικά, αισθάνεσαι ότι απαρτίζουν μια…!
Σας ευχαριστώ όλους για την εμπειρία…
Πω πω φωτογραφικός οργασμός!! Αννούλα μας συγκίνησες πάλι βρε παλιόπαιδο…
Λοιπόν, τι να πρωτογράψω…
Άννα, χαρήκαμε που σε γνωρίσαμε και που πέρασες καλά στο μικρό αυτό ταξίδι της ομάδας. Σοφία, επίσης!
Φοβερή χημεία στη παρέα, η Πίνδος στα λευκά, και οι μέρες πέρασαν σαν ένα απόγευμα. Οφείλουμε να ξαναπάμε, το χιόνι μας κράτησε κρυμένα πολλά μοναδικά μέρη της Βάλια Κάλντα.
Τα οχήματα μας στους παγωμένους δρόμους, ιδίως στις ανηφορο-κατηφόρες, έμοιαζαν σαν ελέφαντες με παγοπέδιλα. Φυσικό είναι, με μικτό βάρος από 2 μέχρι 3 τόνους… Πάντως δεν μας πρόδωσαν πουθενά, μας κράτησαν ασφαλείς παντού.
Ντίνος, απόλυτο show.
Πάκης & Ιάκωβος απερίγραπτοι!
Το νιώσαμε στη Ροδόπη και ξανά στη Πίνδο: η χρονιά ξεκίνησε για την ομάδα με πολλή θετική ενέργεια…
Άννα & Τάτη Μισκή, ενθουσιασμένες. Ανυπομονούν για το επόμενο, και εγώ επίσης!!!
Σας ζήλεψα! Πολύ χιόνι, φοβερό τοπίο, απίθανες φωτογρφίες!
😡 😥 😡 😥 😡 😥
Μπράβο Αννούλα! Έχεις πένα! (Ο Ιάκωβος πείνα).
Απαιτώ να γράψει και η Σοφία.
Σε όσους έδειξα τις φωτο εδώ στο γραφείο δεν τις χόρταιναν (πάλι η πείνα στη μέση).
Τάτη Μισκή, η ήρεμη πιπιλοπαρέα!
Ο Μουρ σε τρελό κέφι! Γιάννης και Ιάκωβος πέρα από το χιονο-drifting, κάνανε και κόντρες στην εθνική!
Περάσαμε …αμάτα! Τόσο χιόνι δεν ξανάδα! Η Ελένη ενθουσιασμένη με όλα, έδωσε και πήρε συνταγές!
Άντε και στην επόμενη! Και με τον Πάνο.
…ένα πανέμορφο και εξαιρετικά κατάλευκο τριήμερο…τι να πω…;
Πυκνές, παγωμένες νιφάδες χιονιού, μας υποδέχτηκαν δροσερά το βράδυ της Παρασκευής, προετοιμάζοντας το έδαφος για τη επόμενη μέρα…όμως και την επόμενη και τη μεθεπόμενη δεν σταμάτησε ούτε λεπτό να χιονίζει…
Το χωριό Περιβόλι ερημωμένο αυτή την εποχή, αφού οι περισσότεροι κάτοικοι διάλεξαν να ξεχειμωνιάσουν στα πεδινά.
Οι μισθωτοί φύλακες και τα σκυλιά έχουν πάρει την ευθύνη της φύλαξης του μέρους, μέχρι την άνοιξη…
Παράθυρα καλυμμένα με λαμαρίνες, αυλόπορτες φραγμένες, κρατούν τα σπίτια σα σε χειμερία νάρκη…
Ελάχιστες καμινάδες που καπνίζουν, υποδηλώνουν σημάδια ζωής, όπως αυτή του ξενώνα που μας φιλοξένησε…
Το τοπίο μοναδικό…!!!
Οι δικές μας στιγμές απολαυστικές…!!!
Ακόμα χαϊδεύουν το μυαλό μου εικόνες και με γυρίζουν ευχάριστα πίσω, αλλά
ο χρόνος για όσα θέλεις να θαυμάσεις είναι πάντα λίγος και τα ρολόγια πάντα είναι βιαστικά…
Μετά από απαίτηση του “ιπτάμενου” Ντίνου, παραθέτω αυτούσιο το σχόλιο της Σοφίας :
“Ήταν η πρώτη φορά που ταξίδεψα με τους Nomad. Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή ήμουν λίγο προβληματισμένη γιατί θα περνούσα τρεις γεμάτες μέρες με ανθρώπους που δε γνώριζα και που τους είχα συναντήσει φευγαλέα πριν από ένα χρόνο περίπου. Σε τέτοιες περιπτώσεις δεν ξέρεις τι να περιμένεις (εγώ συνήθως περιμένω τα χειρότερα… από στραβώματα και γκρίνια μέχρι υφάκι υπεροψίας και καυγάδες).
Από την πρώτη όμως στιγμή που τους συνάντησα στον ξενώνα ένιωσα τόσο άνετα μαζί τους που ήταν σα να τους γνώριζα χρόνια! Και αυτό σε εμένα προσωπικά έχει συμβεί σπάνια στο παρελθόν. Και όταν συμβαίνει, για μένα είναι ένα εξαιρετικό δώρο.
Την επόμενη ημέρα το πρωι άρχισαν οι εξορμήσεις. Δε χρειάζεται να μιλήσω βέβαια για την Βάλια Κάλντα και την απαράμιλλη ομορφιά της, οι φωτογραφίες μιλάνε από μόνες τους. Το τοπίο σου μετέδιδε τέτοια αρμονία που μόνο η φύση μπορεί να προσφέρει. Θα εστιάσω στο γενικό κλίμα που υπήρχε ανάμεσά μας. Γέλιο μέχρι δακρύων, χαλάρωση, εύστοχα σχόλια για διάφορες καταστάσεις. Εκείνο που μου έκανε εντύπωση ήταν ο συντονισμός της παρέας. Σκεφτόμουνα κάτι και σε δευτερόλεπτα το άκουγα από κάποιον άλλο στον ασύρματο! Αφού δεν το πίστευα….
Μέχρι και η μικρή Τάτη ήταν απόλυτα συντονισμένη με την παρέα (τι παιδί! καλόβολο, κοινωνικό, ήρεμο…).
Από καιρό ήθελα να επισκεφθώ την Βάλια Κάλντα. Και τελικά δεν υπήρχε καλύτερος τρόπος για να το κάνω από το να την επισκεφτώ με τους Nomad. Θέλω να σας ευχαριστήσω για τις υπέροχες εμπειρίες που απέκτησα μαζί σας και για την καταπληκτική παρέα σας. Να είστε όλοι καλά!”
Από τη δική πλευρά, νομίζω πως για το μαγευτικό σκηνικό της περιοχής, τόσο οι πανέμορφες φωτογραφίες όσο και τα σχόλια των υπολοίπων με κάλυψαν. Άλλωστε, όσο κοινότυπο και αν ακούγεται, είναι εικόνες, στιγμές και συναισθήματα που δυστυχώς δεν μπορούν να ερμηνευτούν με λέξεις… Χαλάλι χίλιες φορές το ατελείωτο – μοναχικό 9 ωρο ταξίδι υπό ασταμάτητη βροχή και τρελό νταλικοκαραβάνι μεταξύ Καλαμπάκας – Γρεβενών (στο πήγαινε) με το “ταξιδιάρικο” wrangleraki με τα simex. Θα μπορούσα να συνεχίσω μέχρι και τη… Μογγολία (αν με έβγαζε ο κεντρικός) προκειμένου να απολαύσω ανάλογες στιγμές με την ίδια παρέα. Αυτό που νιώσαμε όλοι και νομίζω πως ξεχωρίζει πάνω από όλα, είναι αυτό που κάποτε ο Παναγιώτης είχε χαρακτηρίσει ως “ουσία” των Nomad, η οποία ήταν παρούσα όλο το τριήμερο. Δεν είναι και εύκολο πράγμα να αισθανθείς τόσο κοντά σου ανθρώπους που δεν αποτελούν τη “φυσική” σου οικογένεια, όπως λέει και η Άννα.
Εύχομαι ανάλογη συνέχεια στις δραστηριότητες!
Γιάννης είπε “….θα μπορούσα να συνεχίσω μέχρι και τη… Μογγολία (αν με έβγαζε ο κεντρικός) προκειμένου να απολαύσω ανάλογες στιγμές με την ίδια παρέα…” Πρόσεχε τι λές γιατί μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον σου!!!
— Musashάκο, και που να’ξερες τι μαγειρεύουμε…
— Απόλαυσα τα κείμενα όλων. Ήταν ένα κι’ένα, τόσο της ομάδας όσο και των καλεσμένων. Σα να μιλούν για τη “μαγική συνταγή”, που δύσκολα μπορούμε να τη πούμε με λόγια. Ευτυχώς που έρχεται ο αγώνας στη Κομοτηνή, αλλιώς θα είχα πάθει στεναχώρια με την επιστροφή στην Αθήνα… πολύ γρήγορα πέρασε αυτό το ταξίδι!
— Στην επόμενη επίσκεψη μας στη Πίνδο ελπίζω να βρεθούμε περισσότερο με τον Πολυδεύκη. Τον ευχαριστούμε πολύ για όλα!
— Τα παιδιά με το Golf (Γιάννης & Ξένια) έστειλαν mail με χαιρετισμούς και ευχές.