Κλασική φράση που ακούγονταν συνεχώς στα λιοτρίβια ,τέτοια εποχή και για τους επόμενους μήνες, κάμποσα χρόνια πρίν οι αυτοματισμοί και η τεχνολογία καταργήσουν το στοιχείο της ‘γιορτής’ που κυριαρχούσε όταν ερχόταν η ώρα να ‘βγεί’ το λάδι ιδίως όταν οι ‘λιές έρχονταν καλά’.

Οταν η υπόλοιπη ομάδα ‘μαχόταν’ στα χώματα της Βόρειας Ελλάδας εμείς βρισκόμασταν αρκετά πιό νότια στα Κύθηρα στo βιολογικά κτήμα “Κυθηρίς” της κας Ελπίδας Καλλίγερου για νά μαζέψουμε ελιές και νά ΄κάνουμε’ λάδι. Την ευχαριστούμε για την φιλοξενία και την εμπειρία που μας φάνηκε μοναδική και θέλουμε να την μοιραστούμε μαζί σας.

Αρχικά απλώνονται τα σεντόνια κατω από τις ελιές.

Ο παραδοσιακός τρόπος μαζέματος με το χτενάκι.
Την επόμενη μέρα δεν αντέξαμε και πιάσαμε τα ραβδιστικά.

Αφού κατέβουν οι ελιές από το δένδρο γίνεται ένα πρώτο ξεκαθάρισμα από κλαδιά και φύλλα,

..και οι ελιές μπαίνουν σε τσουβάλια.

Φτάσαμε στο λιοτρίβι και πρώτη δουλειά το ζύγισμα. Να δούμε πόσα ΄μουζούρια’ είναι.

Τα σακιά αδειάζονται σε αυτή την δεξαμενή και στην συνέχεια

οδηγούνται στο πλυντήριο

όπου αφού γίνει το τελικό ξεκαθάρισμα από φύλλα και κλαδιά

οι ελιές πλένονται για να μεταφερθούν στη συνέχεια

στα σύγχρονα πιεστικά και να γίνουν ‘σμάρι’.

Τώρα αρχίζει η διαδικασία διαχωρισμού πλεόν του λαδιού από την πυρήνα με τη βοήθεια ζεστού νερού

που θερμαίνεται από τον καυστήρα που χρησιμοποιεί σαν καυσίμο

την ‘πυρήνα’

που έχει προκύψει από τον διαχωρισμό που είπαμε παραπάνω.

Στην συνέχεια με την βοήθεια πάλι του νερού

το λάδι καθαρίζεται , διαχωρίζεται από το νερό

και μαζεύευται σε δεξαμενές

απ’όπου θα γεμίσουν οι ‘λαδούσες’ που θα ζυγιστούν και θα παραδοθούν στον παραγωγό.

Ο πίνακας χρησιμοποιείται για να υπολογιστεί το ΄μερτικό’ του εργοστασίου.

Μετα την εμπειρία αυτη θα συνιστούσα σε όλη τη ομάδα όποτε έχει ευκαιρία να παρακολουθήσει η και να συμμετάσχει σε παρόμοιες διαδικασίες.Είναι εξίσου ψυχοθεραπευτικό με άλλες δραστηριότητες (θημηθείτε το τσεκούρι), βοηθάει στην αναζήτηση της αυτογνωσίας και στήν εκτίμηση των αγαθών που μας προσφέρει απλόχερα η φύση που καταστρέφουμε.
Αααα βοηθάει και εμάς να μάθουμε στα παιδιά μας οτι αυτά που τρώμε δεν φυτρώνουν στα ράφια των supermarket.

ΥΓ. Ντινάρα δεν κοιτάς του χρόνου να οργανώσεις κατι αντίστοιχο για το κρασί?