Πολύ χιόνι, πολύ φτυάρισμα, μια αναγκαστική διανυκτέρευση στη μέση του δρόμου και φυσικά όπως πάντα η εκπληκτική ομορφιά του συμπλέγματος Οίτης-Γκιώνας-Βαρδουσίων. Οι φωτογραφίες αυτή τη φορά ήταν λίγες αλλά νομίζω ότι αρκούν για να σας δώσουν την ατμόσφαιρα.
Πιστεύω ότι αυτή η δραστηριότητα ανήκει δικαιωματικά στον Πάνο, για δύο λόγους: Πρώτον έφτασε στα όρια της υπερκόπωσης (κυριολεκτικά), καθώς το χιόνι που βρήκαμε ήταν πολύ πάνω από τα όρια του Jimny, και δεύτερον γιατί αντιμετώπισε την όλη κατάσταση με τρόπο τελείως…nomad. Λεπτομέρειες από κοντά… Ευτυχώς όλα τελείωσαν καλά, και έμεινε μία ακόμη εμπειρία.
Κώστα “Ακρούλα”, welcome, και καλές προπονήσεις!!!