Μετά την Αντάκεια πήραμε το δρόμο για τη Συρία. Τα σύνορα δεν ήταν μακρυά αλλά το να περάσεις τα σύνορα με όλες τις διαδικασίες που απαιτούνται, είναι πραγματικά ένα case study. Η έξοδος από την Τουρκία σχετικά απλή. Αυτό όμως που ακολούθησε στα σύνορα της Συρίας είναι απερίγραπτο. Χρειάζονται περίπου 8 διαφορετικές ενέργειες σε 7 διαφορτικά γραφεία όπου σχεδόν κανένας δεν μιλάει αγγλικά! Μεταξύ άλλων πληρώνεις και ένα φόρο diesel 100$, ασφάλεια καθώς και road tax… Το συνάλλαγμα είναι μια άλλη ιστορία. Αλλού πληρώνεις με δολλάρια, αλλού με τοπικά, αλλού με €. Μετά από ατελείωτες ουρές και αρκετές ώρες καταφέραμε να περάσουμε στη Συρία. Η πρώτη εικόνα που αντικρύσαμε στο δρόμο ήταν αντίστοιχη με την εικόνα που υπάρχει σε όλη τη Συρία. Πολύ χαμηλό βιοτικό επίπεδο, άθλιες συνθήκες υγειηνής και γενικά όλα θύμιζαν Ιράν. Προορισμός μας ήταν το Χαλέπι…
-
- Στο δρόμο συναντήσαμε πολλά ΑΤΤΟ (αγνωστης ταυτότητας τροχοφόρα οχήματα) βαμένα σε διάφορα τρελλά χρώματα….
-
- Το νερό είναι πολύτιμο στη Συρία, οι αγρότες αναγκάζονται να το μεταφέρουν με υδροφόρες για να ποτίζουν τα χωράφια τους.
-
- Αφού φτάσαμε στο Χαλέπι, το βράδυ βγήκαμε για ένα περίπατο στα στενάκια της Judeida. Η ανατολή σε όλο της το μεγαλείο
-
- Το Wakil house μας προσέφερε ένα δείπνο με έντονο το τοπικό χρώμα. Θεωρείται το ακριβότερο εστιατόριο της πόλης και πληρώσαμε 25€!
-
- Την άλλη μέρα σκεφτήκαμε να επισκεφτούμε το φημισμένο παζάρι της πόλης. Είχε τρομερή ζέστη αλλά αποφασίσαμε να περπατήσουμε ώστε να πάρουμε μια γέυση από την πόλη. Στο δρόμο είχε πολλές τοπικές παραλλαγές του freddo. Οι πλανόδιοι πωλητές προσφέρανε κρύο ρόφημε, μερικοί σε γυάλινα ποτήρια. Μην ρωτήσετε πως τα πλένανε….
-
- Ένα από τα τοπικά προϊόντα είναι και το σαπούνι…
-
- Ακόμα έχουμε την απορία τι αντισώματα κουβαλάνε αυτοί οι άνθρωποι που καταναλώνουν το κρέας που βρίσκεται επί ώρες εκτεθειμένο σε συνθήκες καύσωνα…
-
- Το παζάρι από μέσα είναι χαρακτηριστικό ανατολίτικο παζάρι. Θύμισε πολύ αυτό του Esfahan αλλά και της Κωσταντινούπολης
-
- Στο πάνω μέρος του, το παζάρι καταλήγει στο citadel
-
- Η επιγραφή ήταν πολλά υποσχόμενη και έτσι αποφασίσαμε να κάτσουμε λίγο πριν συνεχίσουμε τη βόλτα μέσα στο λαβύρινθο του παζαριού..
-
- Τελικά η επιγραφή ήταν λίγο ‘μούφα’ αλλά ούτε ο χυμός ήταν κρύος. Τα εμφιαλωμένα νερά μας δροσίσανε…
-
- παρά τη ζέστη μερικές ντόπιες ήταν ντυμένες έτσι. Γενικά το ντύσιμο στη Συρία δεν ήταν τόσο αυστηρό όσο στο Ιράν αλλά οι περισσότερες γυναίκες φορούσαν τσαντόρ
-
- Τον ύπνο τον είχαν πολύ εύκολο…
-
- Το νερό είναι ένα πολύτιμο αγαθό, ακριβότερο από το πετρέλαιο. Η διαχείρησή του δεν είναι τόσο απλή υπόθεση όσο για εμάς εδώ στην Ελλάδα.
-
- Τα μικρά φορτηγάκια είναι πολύ διαδεδομένα. Τα χρησιμοποιούν …παντού και οδηγάνε με αυτά λες και είναι …Ferrari!
-
- Τα ταξί είναι πάρα πολλά, μικρά και σε κατάσταση σαν της φωτογραφίας …τα καλά. Όλα είναι χτυπημένα παντού….
-
- Η κυκλοφορία στην πόλη είναι απίστευτη. ΌΛΟΙ οι οδηγοί έχουν το ένα χέρι στο τιμόνι και το άλλο στην κόρνα. Δεν ακούς κορναρίσματα, ακούς ένα ατελείωτο μονοκόματο κορνάρισμα από παντού! Κορνάρουν άπαντες ακόμα και αν δεν υπάρχει λόγος!!!!
συνεχίζεται…
Απλά καταπληκτικές. Μου μεταφέρουν άριστα τις εικόνες, τις μυρωδιές και τους ήχους. Όντως θυμίζει πολύ Ιράν. Συγχαρητήρια και ζήτω η Συρία!! Περιμένουμε τη συνέχεια!
(Η κοπέλα πανέμορφη, το όνομά της; 🙂 )
Ρε φιλαράκι, με μπέρδεψες: Δε σας άρεσε η Συρία?? Μπράβο για τις φωτό, πάρα πολύ ωραίες!!