Αρκοχώρι Νάουσας

KBX_8145

Αρκοχώρι η Αρκουδοχώρι Ημαθίας. Οικισμός ψηλά στο Βέρμιο που ιδρύθηκε κοντά στα 1640, επί τουρκοκρατίας. Τρείς μέρες χαλάρωσης και δροσιάς μας πρόσφεραν τα 600 μέτρα υψόμετρου. Η ομάδα μικρή αλλά στιβαρή.  Οικοδεσπότες μας ο Κωνσταντίνος και η Εύη. Το βράδυ της Παρασκευής μας βρίσκει στην Βίλλα Βαδόλα. Έναν τριώροφο όμορφο γραφικό ξενώνα από πέτρα και ξύλο, απ’αυτούς που καταμαρτυρούν αγάπη για την παράδοση. Πριν καταφέρω να παρκάρω το Patrol στο γραφικό σοκάκι του ξενώνα κάποιος μου χτυπά το παράθυρο  και μου λέει, «γεια σου, εγώ είμαι ο Κωνσταντίνος! Η τσουκνιδόπιτα περιμένει στο τραπέζι». Φανταστική αρχή! Αφού γνωριστήκαμε συζητήσαμε αρκετά, παρέα με τον ιδιοκτήτη του ξενώνα και περιμένοντας τον Mike αποκοιμήθηκα στο πολύ δροσερό δωμάτιο. Καμία σχέση με Θεσσαλονίκη. Την επομένη ξύπνησα με αγωνία να βρω τους φίλους μου, νέους και παλιούς στο πρωινό. Αυτή είναι η καλύτερη στιγμή των δραστηριοτήτων και δεν θέλω να την χάνω.  Πάρτι από χαμόγελα, αγκαλιές και χαρές στην συνάντηση.  Ιστορίες με τον καφέ, ταξιδιωτικές, προσωπικές στην δροσιά του στεγάστρου του ξενώνα. Οι βόλτες ξεκινάν νωρίς με τον Musashi και ένα συλλεκτικό Samurai. H πρώτη βουτιά στην φύση μας αφήνει άφωνους. Οξιές 25 μέτρα ψηλές και φυλλώματα τόσο πυκνά που με δυσκολία σου επιτρέπουν να ρίξεις κλεφτές ματιές στον κάμπο που ψήνεται. Στον Προφήτη Ηλία η θέα σου κόβει την ανάσα. Το επόμενο ραντεβού μας είναι με τον Σταύρο. Στόχος τα κεράσια του Σταύρου. Συναντιόμαστε στο τελείωμα ενός κλειστού δρόμου από αυτούς που λεν «δεν βγαίνει», έτσι για να μην ξεχνιόμαστε. Ένας εκβραχισμός μια ισοπέδωση και βγήκαμε. Οδηγούμαστε στο σπίτι και βούρ για τα κεράσια. Μισά τρώμε μισά μαζεύουμε.  Καταλήγουμε στο κτήμα του Κωνσταντίνου όπου μας περιμένει μια φανταστική οικογένεια για φαγητό. Το Σάββατο ανακαλύπτουμε νέες διαδρομές μέσα στα μαγικά μονοπάτια του Βερμίου. Ένας καταρράκτης μας γεμίζει τις μπαταρίες και τις κάρτες της φωτογραφικής. Μια απροσδόκητη έκπληξη στην επιστροφή μας στην Νάουσα. Ένας γανωτής. Μια τέχνη από άλλες εποχές που έχει χαθεί στο χρόνο. Την Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος το λιφτ μας ανεβάζει ξεκούραστα στην κορυφή του χιονοδρομικού για να απολαύσουμε μια μοναδική εικόνα της περιοχής από ψηλά. Ο Κωνσταντίνος μας δείχνει μονοπάτια για τις μελλοντικές εξορμήσεις μας. Οι επόμενες ώρες μας βρίσκουν Άγιο Νικόλαο της Νάουσας για να απολαύσουμε εσπρέσο με παγωτό και την φανταστική δροσιά πριν την επιστροφή στον καύσωνα.

KBX_8277

KBX_8283

KBX_8200

KBX_8152

KBX_8154

KBX_8161

KBX_8179

KBX_8201

KBX_8207

KBX_8218

KBX_8229

KBX_8233

KBX_8237

KBX_8240

KBX_8245

KBX_8248

KBX_8256

KBX_8266

KBX_8301

KBX_8310

KBX_8311

KBX_8321

KBX_8324

KBX_8328

KBX_8333

KBX_8346

Τα παλιά μπακιρένια οικιακά σκεύη (ταψιά, καζάνια, κουτάλια, πιρούνια κλπ.), με τον καιρό οξειδώνονταν και έπρεπε να γανωθούν, να περαστεί δηλαδή η επιφάνειά τους με ειδικό μέταλλο (καλάι – κασσίτερος). Έτσι προστατεύονταν από τα δηλητηριώδη οξείδια του χαλκού. Η διαδικασία αυτή γίνονταν από ειδικούς τεχνίτες, συνήθως γυρολόγους, τους γανωτήδες. Είχαν μαζί τους τα απαραίτητα εργαλεία και έκαναν τη δουλειά τους επί τόπου, ενώ παλιότερα η πληρωμή τους ήταν σε είδος (αυγά, καλαμπόκι, σιτάρι). Αφού καθάριζαν καλά τα σκεύη, αλείφανε το εσωτερικό τους με σπίρτο και το τρίβανε με κουρασάνι (=τριμμένο κεραμίδι). Μετά κράταγαν το σκεύος με την τσιμπίδα πάνω από τη φωτιά και έριχναν μέσα το νησιαντήρι (=χλωριούχο αμμώνιο), για να στρώσει καλύτερα το καλάι πάνω στο χάλκωμα. Αφού το σκούπιζαν καλά, άπλωναν το λιωμένο καλάι σ’ όλη την επιφάνεια του σκεύους μ’ ένα χοντρό βαμβακερό ύφασμα… Στο τέλος το σκούπιζαν με καθαρό βαμβάκι για να γυαλίσει. Σήμερα υπάρχουν ελάχιστοι τεχνίτες , που απασχολούνται με τα εναπομείναντα χρηστικά χάλκινα σκεύη, εφόσον τα περισσότερα από αυτά έχουν αντικατασταθεί από εισαγόμενα ανοξείδωτα βιομηχανικά προϊόντα

KBX_8348

Η φωνή του πλανόδιου γανωτή, τραχιά και δυνατή θα αντηχεί ακόμη στα αυτιά όσων τους πρόλαβαν “Γανωωωτής! Μπακίρια γανώνωωωωω! Γανωωωτής”, μα δεν ακούγεται πια στις γειτονιές. Στις αρχές του 20ού αι. ο γανωτζής κουβαλούσε στην πλάτη του τα απαραίτητα εργαλεία και περπατώντας φώναζε και καλούσε τις νοικοκυρές να του φέρουν τα είδη που χρειάζονταν γάνωμα. Έστηνε την γκαζιέρα του στην αυλή του σπιτιού, έλιωνε τον κασσίτερο. Αφού καθάριζε καλά τo σκεύoς, άλειφε το εσωτερικό του με σπίρτο και το τρίβε με κουρασάνι (=τριμμένο κεραμίδι). Μετά κράταγε το σκεύος με την τσιμπίδα πάνω από τη φωτιά και έριχνε μέσα το νησιαντήρι (=χλωριούχο αμμώνιο), για να στρώσει καλύτερα το καλάι πάνω στο χάλκωμα. Αφού το σκούπιζε καλά, άπλωνε το λιωμένο καλάι σ’ όλη την επιφάνεια του σκεύους μ’ ένα χοντρό βαμβακερό ύφασμα. Ζητούσε και από νοικοκυρά του σπιτιού μια λεκάνη με κρύο νερό, στην οποία βουτούσε το σκεύος, που γάνωσε και λαμπύριζε στον ήλιο.

KBX_8352

KBX_8361

KBX_8363

KBX_8372

Η λέξη γανωτής προέρχεται από το ρήμα ΓΑΝΩΝΩ και μάλιστα από το αρχαίο ρήμαΓΑΝΩ = δίνω λάμψη

KBX_8377

KBX_8386

KBX_8418

KBX_8426

KBX_8431

KBX_8440

KBX_8479

KBX_8500

KBX_8591

KBX_8602

KBX_8608

KBX_8614

KBX_8697

 Πραγματικά χαλαρώσαμε και οι μέρες ποτέ δεν φτάνουν σε τέτοια μέρη!  Ευχαριστούμε Κωνσταντίνε, Ευχαριστούμε Εύη!


8 Comments to “Αρκοχώρι Νάουσας”:
  1. Mike Miskis says:

    Mike τα είπες όλα μέσα σε λίγες γραμμές..

    Τι ευλογημένος τόπος. Πραγματικά από τα ωραιότερα μέρη που έχουμε δει στην Ελλάδα, γεμάτος πηγές και νερά, με τα χωράφια με τις κερασιές και τις ροδακινιές να φτάνουν μέχρι μέσα στη πόλη της Νάουσας.

    Το Βέρμιο… “αλλού”! Διαδρομές απίστευτες. Κανονικό ΤΑΤ μπορείς να βγάλεις χαλαρά, με τα άπειρα μονοπάτια και ραβένες μέσα στα δάση της οξιάς!! Οφείλουμε να επανέλθουμε με φθινοπωρινό ή χειμωνιάτικο καιρό. Ίσως την 28η Οκτωβρίου. 520 άνετα χιλιόμετρα από Αθήνα και έφτασες!

    Περάσαμε τέλεια. Κωσταντίνε & Εύη, σας ευχαριστούμε για όλα και χαρήκαμε που γνωρίσαμε τους δικούς σας!!

    Δεν προλάβαμε να χαιρετήσουμε τον Σταύρο και την οικογένεια του…

    (Κωσταντίνε, Samurai με εργοστασικά ελατήρια -αντί για σούστες- ομολογώ ότι δεν είχα ξαναδεί. Παίζει να είναι το μοναδικό στην Ελλάδα?)

    Πραγματικά, η συνάντηση της παρέας στο πρωϊνό της πρώτης μέρας είναι πάντα μοναδική στιγμή 😎

  2. Q says:

    Ζηλεύω!!!!!!!!!!!!

  3. Παναγιώτης says:

    Μπράβο παιδιά! Το είχα ανάγκη ένα τέτοιο δροσερό post! 🙂

  4. Mike Miskis says:

    Από τα παιδιά:

    “Χαρήκαμε πάρα πολύ που περάσαμε μαζί σας ένα 3ήμερο στην ιδιαίτερη πατρίδα μου Νάουσα-Βέρμιο και μοιραστήκαμε τις ομορφιές της φύσης. Προσωπικά χάρηκα επίσης πάρα πολύ που γνώρισα από κοντά τον Μιχάλη Μουρατίδη. Επιφυλασσόμαστε στο μέλλον για μία εξόρμηση Νομάδικη!! Κώστας-Εύη.

    Kαλο βράδυ Mike!!!!”

  5. Dinos says:

    Παλιές αγαπημένες εξορμήσεις!!!
    Του χρόνου ίδια εποχή όλοι μαζί!!

  6. Mike Miskis says:

    Χ1000 Ντίνο!

  7. Iakovos says:

    “Πάρτι από χαμόγελα, αγκαλιές και χαρές στην συνάντηση. Ιστορίες με τον καφέ, ταξιδιωτικές, προσωπικές στην δροσιά του στεγάστρου του ξενώνα”!!!!

    Χωρίς περισσότερα λόγια!

    Ανυπομονούμε για την επόμενη φορά που θα βρεθούμε εκεί έξω!!!
    Το πόσο μας έχει λείψει… δεν λέγεται!!!

    Keep travelling Nomads!!!

  8. Βίκυ says:

    keep travelling Nomads!!!!

You must be logged in to post a comment.